محمد مهدوی ، عطر نان پرید !! عطر پخت نان محلی از خانه ها و کوی و برزن روستاها ، دیر زمانی است که دیگر به مشام نمی رسد.
به گزارش فر نیوز به نقل از رسانه ژیوار کرمانشاه، روزگاری نه چندان دور ، در روستاها هر خانه ای که دود تنور سنتیش زودتر از بقیه اهالی دیده می شد و رایحه ی نانش همه جا را عطرآگین می کرد از سرخیزی و زرنگی کدبانوی آن خانه حکایت داشت تا نان داغ و خوشمزه را به سفره صبحانه خانواده اش هدیه و صبحانه را برایشان دلچسب تر کند و از همان آغاز روز، شور و شوق همسر و فرزندانش را برانگیزد.
گاهی همسایه ای که خمیرش ور نیامده بود و دیرتر نان پخت می کرد ، به خانه همسایه ای که نانش آماده بود می رفت و چند نان داغ از او می گرفت و همین نان پربرکت، سبب دوستی و ٱلفت بیش از پیش روستاییان با هم شده بود و رخساره ای زیبا از فرهنگ اصیل روستاییان کُرد ایران زمین را در تاریخ مردمان این سامان ترسیم می کرد.
البته حالا حدود دو دهه است که دیگر از عطر و طعم ماندگار نان محلی که هر رهگذری را در روستا به وجد می آورد ، خبری نیست.
هنگامی که کارشناسان جهاد کشاورزی به نام اصلاح ژنتیکی بذرهای گندم با هدف افزایش تولید، بذرهای بومی را از چرخه کاشت،داشت و برداشت حذف کردند، بانوان روستایی دیگر نمی توانستند همچون گذشته به راحتی با محصول گندم اصلاح شده، نان درست کنند زیرا آرد و خمیرش قوام نداشت و از طرفی بوی طراوت انگیز و مزه ی خوش نان های گذشته را نیز نمی داد و رفته رفته، روستاییان به خرید نان های صنعتی حاصل از خمیرمایه های صنعتی و جوش شیرین از شهرها رو آوردند و با گذشت زمان به ازای هر چند روستا و خانوارهایشان، در یک روستا نانوایی راه اندازی شد و این چنین شد که بخشی از فرهنگ و هویت اصیل ایرانیان، آرام آرام به تاریخ پیوست و اکنون خیلی از آنها را فقط باید در موزه های مردم شناسی جستجو کرد و دید.
متاسفانه در ایران چشم انداز مسئولان به توسعه، در عمل همه جانبه و پایدار نیست و معمولا با هدف توسعه یک بخش، بخش دیگری رو به زوال رفته و پیامد این رویکرد غلط و مخرب باعث شده است نه تنها بخشی از فرهنگ و سنت های کهن ایرانیان رو به افول بگراید، بلکه مثلا با برداشت های بی رویه آب از منابع زیر زمینی با هدف افزایش تولید محصولات کشاورزی، بسیاری از دشت های کشور و استان کرمانشاه در شرایط بحرانی قرار گرفته اند و با امکان فرونشست زمین و نبود آب آشامیدنی، رفته رفته تقابل بر سر آب ، کاهش تولید محصولات کشاورزی و در نهایت کوچ‌روستاییان به شهرها رقم خواهد خورد و بر آمار بیکاری ،فقر، حاشیه نشینی و انواع آسیب های اجتماعی خواهد افزود، در حالیکه با مدیریت توانمند و آینده نگر می شد به حفظ آب و آداب و رسوم و سنت های دیرین روستاها کمک کرد و صنعت گردشگری و بومگردی ، مشاغل خانگی مانند فرشبافی و تولیدات ارگانیک و سلامت محور دامی،باغی و کشاورزیش را رونق بخشید و سبب پویایی اقتصاد روستاها و کشور شد.
طرح ها و برنامه های کوته نگر برخی مسئولان نه تنها بلایی بر تار و پود فرهنگ و آداب و رسوم ایران زمین بوده بلکه سلامت روستاییان و شهروندان را نیز به خطر انداخته است، زیرا علاوه بر آثار زیانبار تغییر ژنتیکی برخی بذرهای محصولات کشاورزی بر سلامت انسان، چون در کارخانه های آرد، چند لایه از سبوس گندم گرفته می شود تا هم نان سپید و مشتری پسند شود و هم اینکه سبوس های بدست آمده چندین برابر قیمت گندم در بازار آزاد به واحدهای پرورش دام فروخته شوند و سود کلانی را روانه جیب سودجویان کنند، با حذف بخش زیادی از سبوس گندم ، مقدار قابل توجهی از مواد مغذی و فیبر آردها کاهش یافته است بنابراین نه تنها نانی که با این آردها پخته می شود، عطر و مزه گذشته ها را ندارد بلکه انواع بیماری ها مانند دیابت ، نارسایی دستگاه گوارش ، چاقی ، کم خونی، پوکی استخوان، افزایش چربی خون، بیماری های قلبی و عروقی، سرطان روده و... را رقم زده اند.
رسانه ژیوار کرمانشاه راهکار مناسب برای حفظ بخشی از فرهنگ های بومی محلی روستاییان، رونق معیشت آنها با توسعه ی بومگردی و حفظ سلامت شان را در توزیع بذرهای بومی و ارگانیک از جمله گندم در روستاها می داند تا روستاییان به اندازه تامین آرد مورد نیاز یک سال شان از آنها کشت کنند و بار دیگر بوی فرح بخش پخت نان در کوچه و برزن روستاها بپیچد و مزه خوشش، صبحانه و غذاها را دلپذیرتر و سلامتی و عمر روستاییان را مانا و طولانی تر کند.
رسانه ژیوار کرمانشاه
