مرتضی گلیاری ، نامزد دوازدهیمن دوره مجلس شورای اسلامی / شهیدسلیمانی‌پرآوازه‌کوشید‌‌برای امضای‌کفن‌ِسپیدش‌‌رای‌به‌دست‌آورد و‌رهبرِفرزانه‌ی‌نظام‌و‌بزرگان‌‌‌دین‌وآحادِ مردم‌ِ‌کوی‌و‌برزن‌در‌‌همدلی‌باوی‌و‌‌‌در انتخابِ‌آن‌سفرکرده‌به‌بهشتِ‌‌امیالش، رای‌بی‌نظیری‌‌به‌پای‌عقیده‌ی‌‌سِتُرگش جاری‌کرد‌ند.اونخستین‌انسان‌ِآزاده‌ای بود‌که‌درعصرِ‌پوچ‌گرایی‌جهانِ‌توحش، دل‌ودودیده‌ی‌ا‌شک‌‌بارِمردمش‌را‌در انتخابِ‌‌‌بی‌کم‌وکاست‌ِ‌سفربه‌ابدیت‌‌به کف‌آورد.اما‌من‌کجا‌واوکجا!….. من‌کجا‌وسفره‌‌ی‌خالی‌‌‌ترازخالی‌کجا! من‌کجا‌وشعارهای‌میان‌تهی‌انتخابات‌کجا!من‌کجا‌و‌وعده‌‌های‌در‌سرِخرمن‌کجا!من‌کجا‌وموز‌هاوسیب‌های‌‌سرخ،درمسیرِ رای‌آوردن‌کجا!باچِلو‌یا‌‌دِیس‌های‌پُر‌پُلو رای‌آوردن‌‌در‌مجلسِ‌‌‌اُنسِ‌خِرد‌‌آیا‌خیانت به‌آرمان‌ِمقدس‌ِخون‌‌های‌جاری‌شده درجبهه‌ها‌‌نیست؟من‌کجا‌‌وفرموده‌ی‌عمیقِ‌نگاه‌رهبربه مجلسِ‌انقلابی‌کجا!.من‌کجا‌ومجلس ا‌انقلابی‌دلها‌کجا.ای‌کاش‌قاسم سلیمانی‌می‌‌بودومانع‌ِکجرویی مدعیانِ‌‌دروغینِ‌‌در‌راه‌یابی‌‌به‌مجلسِ مُدرس‌می‌شد.اینها‌‌رامرتضایی‌برای شعور‌ِبیدارت‌‌نِبِشت‌که‌‌‌‌کوشیده اسیرِ‌خُدعه‌ی‌نفسِ‌لَوامه‌ی‌‌خویش‌نشود. ومن‌الله‌توفیق……
